14 Aralık 2016 Çarşamba

Olmadı mı?

Belki de zannettiğin kadar önemsemiyordur seni. Uzaklığı, yok sayması, umarsızlığı bundandır belki, olamaz mi? Bunu hiç düşünmemiş olamazsın. Yoksa toz konduramadın mı henüz.. Belki de artık sevmiyordur yeterince. Üstelik seni sevmek zorunda değil. Hayatındaki rolü her ne olursa olsun, mecbur değil. Belki senden belki kendisinden ötürü, belki de hiç sebepsiz bitmiştir sevgisi. Azala azala yok olmuştur hissettikleri. Veya seni, hiç bir zaman zannettiğin kadar sevmedi. Belki sevilmekti onun hoşlandığı,  buydu yakınlığının tek sebebi, olmaz mı dersin..Belki de bu mümkündür. Hem, sen bitmeyen ne gördün hayatında? Hadi diyelim bitmeyen bazı seyler var. Peki bu bitmeyenler, hiç değişmediler mi? Aklından hiç çıkmayan birini bir de bakmışsın nadiren düşünür olmuşsun. Olmadı mı bu? Uzun zaman her gün görüştüğün, bir gün görmesen özlediğin birini artık kırk yılda bir görür olmuşsun ve bunu hiç umursamamışsındır. Bu da mı olmadı? Bir zamanlar ağzından çıkan her kelimeyi zihnine kazıdığın, her cümlesine anlamlar yüklediğin insanı duymamaya başlamışsındır ? Sesini duymak için bahaneler ürettiğin insanın ses tonuna yabancılaşmışsındır. Ya da bakışından aklını okuduğun insanın, huyuna yabancılaşmışsındır. Bunlar hiç mi olmadı?  Yokluğuna varlığı kadar çabuk alıştığın biri olmuştur mesela, olmadı mı?
Hadi canım sen de...Hiç kandırma kendini..Mutlaka olmuştur ve olacaktır. Hangi kalp dayanır bunca sevmeye, bu kadar çok yüreği taşımaya kim katlanır? O yüzden harap etme ne kendini ne karşındakini..Yaşa, tadını çıkar. Tükenir diye korkmadan yaşa..Doya doya, kana kana sev...Bir an bile çok değerli. Bitmemecesine yaşa, hiç yitirmeyecekmişsin gibi..Umut ya, belki de...