Yumruk

Eskilerden..

"Bambaşka bir insan çıkarmıştın kendinden. Tanımadığım, bilmediğim biri. Yanında geçen zamanı farketmezdim ya hani, o gün bir an önce bitsin diye dua ediyodum yanında. O halini görmek, bana o kadar yabancı olduğunu görmek içimi yakıyordu. Sevdiğim insana ne yapmıştın kim bilir? Giderken ardından baktım uzun uzun. Yürüdüğün o kısa yol hiç bitmesin istedim. Geri dönüp bakmadın, görmedin nasıl asfaltın derinine gömüldüğümü. Oradaydım arkanda, kollarınla uzansan dokunabilirdin. Ama avucunda gizlediğin bir şey varmışcasına sımsıkı tuttuğun yumruğundu sağ yanımda hissettiğim. Ellerim, ayaklarım kesilmişti o an. Yine o soğuk kış günü, nefret ettiğim kalın paltomun eriyip incecik bir tişörte dönüştüğü anı yaşıyorum. Öyle inceydi ki bedenimi saran kumaş, kalbimi kafesleyen kaburgalarım öyle yumuşaktı ki, elinin en sivri yerine dek hissetmiştim. O gün o koltukta yanımda oturan çocukla ruhlarımız değişsin diye dua ettim. Tanrı'ya o güne dek öyle içten bir dua edilmiş olamazdı fikrimce. Gerçek olmadı, ruhum o küçük çocuğun ardından el sallayabildi sadece. Vapuru bekledim sonrasında; hava bin kat soğudu beklerken veya ben donarcasına üşüyordum. Bana hiç beklemediğim bir anda armağan ettiğin sıcaklığının yerini buz kesen bakışların almıştı. Sokakta görüp ürkeceğin kuduz bir köpeğe bile o şekilde bakmazdın. Nereye gitmişti o deli sevgi bilmiyorum. Üzerimde palto değil yumruğunla erittiğin incecik bir kumaş parçası vardı ya, üşümeye devam ettim. Vapur geldi, istemeye istemeye bindim. Karşı kıyıya geçerken senin kıtana bakmaya devam ettim. Gözlerimi kırpamadım. Belki koşarak gelirsin belki "hepsi şakaydı" dersin diye bakmaya devam ettim. Olup bitene olan şaşkınlığım beni yanıltıyordu. Gerçek olabileceğine inanmak ağırıma gidiyordu işte. Ne dönüp ardına baktın, ne de şaka olduğunu söyledin. O an o kalabalık vapurda; aynı anda küçüldükçe küçülen bedenime inat ruhum yaşlandı. Saçlarıma yansımayan bu yaşlanma trajikti benim için. Ellerim hayret aynıydı, yüzümde çizgiler de oluşmamıştı ama içim yaşlanmıştı işte. Ne çocukluk kaldı ne yaşama isteği. Birazdan eve ulaşacaktım. İçeri girmeden maskemi takacak ve kimse bilmesin-görmesin-anlamasın diye en usta oyuncular gibi rol kesecektim. Bir an önce gece olsun da yalnız kalayım diye dakikaları sayacaktım. Oysa aklım hala ardına bakmayan ve beni o asfalta gömen bedeninde. Biliyorum ki herşeyi unutsam bile bugünü hiç unutmayacağım. Bugün çocukluğumun son günü.. "

Ben

Ben benim, bu kadarım
Ne eksilebilir, ne çoğalabilirim.
Neyim varsa bana ait,
bugünden yarına kalacak.
Ne söylesem yarım yamalak,
ne anlatsam yetmeyecek.
Ne yaşatsam, ne hissettirsem eksik kalacak.
Düşüncemi toprağa gömmek isterim yapamam.
Susmak isterim susamam.
Bırakayım suyu aksın isterim, bırakamam..
Bunca bırakamayışımın ardından
Bir de ne göreyim
Onlar beni bırakmış.

Hayat Kısa

Bazen insana aniden bir aydınlanma geliyor. Hazır yeni bir yıla girerken tazelenmek lazım belki de. Düşünceleri tazelemek, ruhu tazelemek..Yaş ilerledikçe insan, hayatın değerini daha iyi anlıyor. "Hayat" çok çok değerli ve çok kısa. Zaten yeterince baskı ve stres altında yaşıyorken elimizden gelen özgürlükleri kendimize hediye etmeliyiz diye düşünüyorum. İnsanlara "hayır" diyebilmek, görüşmek istemediklerimizle görüşmemek, istemediğin insanları aramamak, mecburen iletişim kurmamak, mecburen veya sırf yapılması gerekiyor diye bazı şeyleri yapmamak, mecburen bir yerlere gitmemek, ayıp olmasın diye kendimize baskı uygulamamak, gerçek yaşamda hiç bir iletişim kuramadıklarımızı sanal dünyada da arkadaş listenizden çıkarmak gibi özgürlükler basit ama çok rahatlatıcı ve huzur verici olabilir. Yeterince zor bir dünyada yaşıyoruz, hayat fazlasıyla emek istiyor halihazırda. Elimizden yeterince özgürlük alınıyor. İş stresi, trafik,günlük telaşlar, hastalık ve kaza haberleri, sevdiklerimizin sıkıntıları, dünyanın ve ülkenin içler acısı durumu varken her şey yeterince zor. "O ne yapmış, ne yemiş, ne giymiş, kimle görüşmüş, kimi aramış" sınıfına giren her türlü eleştiri ve yargılamayı umursamıyorum. Bana verilen yaşamı elimden geldiğince istediğim şeyleri yaparak, istemediklerimi yapmayarak gönlümce yaşamak ve buna bundan sonra daha çok özen göstermek istiyorum. Yani kendime daha çok özen göstermek istiyorum. Kendi adıma ve herkes için başarabilmek umuduyla.