4 Haziran 2015 Perşembe

Hayat

Hayat dediğin
hep aynı insana umursamazlığı
bir diğerine sonsuz sevme yeteneğini verirken
geçip gidiyordu.
Nasıl bu kadar hoyrat olabildiler?
Nasıl en güzel cümleleri yazdıklarına,
en sahici gülümsediklerine
bu kadar kolay yüz çevirdiler?
Akıl sır erdirebilen olmadı.
Hayat dediğin
sevdikçe hatalara düşenleri
hiç affetmedi.
Onun eğlencesi yarı yolda bırakanlarla.
Zalimliği emek için aynı nakaratta takılıp kalmışlarla.
Hayat dediğin nedir?
Sevmek dediğin ne değerdedir?
Boş ver gitsin.
Hayat adaletlidir eninde sonunda;
Nefes sayısı farklı evet,
Gidilecek hiçlik aynı nasılsa..

Hiç yorum yok: