9 Nisan 2014 Çarşamba

Deniz'in Pazartesi Sendromu

Pazartesi sendromu çocuklarda da en az bizdeki kadar yoğun yaşanıyor. 
Çocukluğu hayatın vazgeçilmezlerinden olduğunu Deniz'le giderek fark 
eder oldum. Hafta sonun geldiğini ve sona erdiğini fark ediyor ve bunu 
davranışlarına net olarak yansıtıyor. 
Örneğin: 
- Cumartesi sabahları mutlaka erkenden uyanıyor. Amaç "madem beraberiz 
gün erkenden başlasın".
- Hafta sonu evdeysek asla uyumak istemiyor, uyutmaya çalışınca çok 
büyük tepki veriyor. Sadece bebek arabasında gezerken veya arabada 
bir yerden bir yere giderken sızıyor o kadar. 
- Cumartesi ve Pazar bize gösterdiği sevgi ve ilgi inanılmaz boyutlara geliyor 
ve pazar gecesi yatmamak için elinden geleni yapıyor.
- Pazartesi sabahı mutlaka huysuz ve ağlayarak uyanıyor.Giyinmemek için 
uğraşıyor,evde olmadık şeylerle uğraşıp beni çıkmamak için oyalamaya çalışıyor. 
Onu giydirip hazırlasam bile kucağımdan inmek istemiyor. Böylece benim 
hazırlanmamı da geciktiriyor aklı sıra. Onu zorla giydirmeye çalışınca kızıyor 
ve ağlıyor. Onu pusetine oturtmamam için büyük tepkiler veriyor ve sonunda 
oturduğunda küsüp surat asıyor. Anneme giderken yol boyu da yüzüme bakmıyor.
Onu bıraktığımda üstünkörü bir "baybay" diyor.Tüm hafta bambaşka davransa bile, 
Pazartesi sabahları mutlaka böyle geçiyor.
Tabi bendeki pazartesi sendromu da bu sayede de kat be kat artıyor. Bütün gün 
onu düşünüp akşama nasıl gönlünü alacağımı hesaplıyorum. Ama kuzum akşam beni 
görünce öyle tatlı "annee" diyor ki, endişeler hep boşa çıkıyor.

Hiç yorum yok: