Git gide sen oluyorum anne; saçlarım, gözlerim, bakışım sen oluyor. Küçükken bakmaya doyamadığım gençlik fotoğraflarındaki kadına dönüşüyorum. Tek fark sen hep daha güzelsin..Sadece yüzüm gözüm de değil,ruhum da sana benziyor artık. Hele ki "anne" olduktan sonra.Evet ben de her şapşal evlat gibi "asıl" değerini anne olunca anladım. Sıkıntılarını, verdiğin yaşam mücadelelesini, emeklerini, yaptığın fedakarlıkları,titizliğini, bana gösterdiğin özeni anne olunca çok daha iyi anladım. Gençliğini, en güzel günlerini bize feda ettin. Her şeyimiz tam olsun diye gündüz okulda akşam evde çalıştın durdun. Çok yoruldun. Ne şanslıyım ki kızımı da sen büyüttün, 2 yaşına getirdin. Gözlerim arkada kalmadan işime gücüme baktım senin sayende. O da senin sıcaklığınla büyüdü, ne güzel. Şimdi Deniz'e ne zaman baksam, senin gibi bir annem olduğu için şükrediyorum. Çünkü seni örnek alıyorum, senin gibi olmaya çabalıyorum. Ne kadar uğraşsam da başaramam belki elimden geleni yapıyorum. Büyüdüm, 32 yaşıma geldim anne. Ama hala sana muhtacım aslında, sensiz bir hayat düşünemiyorum. Hala kokunu içime çekmek bir bebek gibi huzur veriyor,iyi ediyor beni..Bu yaşa geldim ellerin yine üzerimde, ne güzel. Senin desteğin olmasa asla bugünlere gelemezdim, biliyorum. Annem, güzel annem, seni çok seviyorum. İyi ki doğdun, iyi ki benim annem oldun :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder