Ama kısa sürede öğrendim. Bu memleketin çocukları erken büyümez mi zaten? Mecbur kalmadık mı? İnsanlar dürüst oldukları için, işlerini yaptıkları için ve hatta vatanlarını koşulsuz sevdikleri için öldüler, öldürüldüler, hapse atıldılar...Aradan geçen 21 sene malesef bizi iyileştirmedi. Yaralarımız derinleşti, çocuklar daha da erken büyümeye başladılar. Hala yürekli insanlar ölüyorlar veya özgürlüklerini kaybediyorlar. Elimizden gelense sadece hatırlamak, hatırlatmak. İşte bu yüzden aldığı tehditlerden ötürü arabasına binerken çocuklarını yanından uzak tutan o cesur insanı, Uğur Mumcu'yu unutmuyoruz. Hala O'nun gibi olmadıkça kimselere inanmıyor, sevmiyor, yolundan gitmiyor, OY VERMİYORUZ. Elimizden gelen belki çok küçük ama yine de vazgeçmiyoruz. Bizi de onlar gibi vurmaya devam etseler bile; mesleklerinin onurunu taşımaktan aciz, vatan sevgisinden yoksun, hayatı paradan ibaret gören soysuzlara inat UNUTMAYACAĞIZ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder