Sınırsızca Sevme Hastalığı

Eğer Tıp literatüründe geçmiyorsa acilen geçmeli. Böyle bir hastalığım var benim çünkü. 
Sevmenin dozajını, sınırını,ucunu bucağını bilmiyorum. Öğrenemiyorum. Kendimi hiç durduramıyorum. Doğdum doğalı böyle bu. Evet bazen birden fazla insanı 
bazen de sadece bir insanı kontrolsüzce seviyorum. Sevmesem, hissetmesem sanki kalbim duruyor, nefesim kesiliyor. Hayat hayat olmaktan çıkıyor benim için. Doymuyorum asla. 
Arsız kalbin sevme isteği bitmiyor. Bazen yorgun düşüyor, bazen deli gibi korkuyor, bazen de cesaretine şaşıp kalıyor. Ama vazgeçmiyor yine de. Peki sevdiğim insanların tepkileri? 
Korkanlar oldu, anlayamayanlar, tuhaf bulanlar, kendi sözlüklerinden sözcüklerle tarif edenler ve yargılayanlar oldu..Hepsi haklıydı belki kendine göre. Sanırım buna katlanabilenler veya bununla yaşayabilenler azınlıkta kaldı. Çok kızdım, çok kırıldım ama yine onları değil hep kendimi suçladım aslında. Ben olsam böyle sevilmeye dayanabilir miydim? Bilmem. Bir elin parmakları kadar insan dokunabiliyor artık kalbime. 
Geri kalanın ne düşündüğüyle artık ilgilenmiyorum. Sadece sevmek istediğim kadar seviyorum..

Yazdığım Herkese

"Yazdıklarım duruyor mu?
Satırlarca sayfalarca yazı hani hatırlar mısın.
Yazdığım kadar konuşmadım hiç,
Onca konuşmamıza rağmen üstelik.
Çok insana yazdım tıpkı çok insanı sevdiğim gibi.
Konuşmalarım anlamsızdır yazdıklarımın yanında
O yüzden unutma onları sakın olur mu?
Ben onlarla tutundum hayata çünkü
Onların sayesinde vazgeçmedim, dönemedim.
Birine onca cümleyi yazarsın da unutabilir misin?
Ben tek cümleyi bile unutmam.
O yüzden sen de unutma..
Arada birkaç sayfa oku mesela.
Benim sevgimi sorgulama sakın, şüphe etme.
Neler yazmışım ben sana, hiç düşündün mü..
Öyle yazdığın insanı nasıl sevmezsin ki?
Nasıl unutursun?
Unutma...