Kendime Mektup 1

Sevgi hakkında büyük laflar etmemek lazım. Bir insanı neden,nasıl, ne zaman sevmeye başladığımı hatırlamadığımda eskiden bunu olumlu algılardım sadece. Yaş ilerledikçe fark ettim ki neden sevdiğimi hatırlamadığım birkaç kişiye olan duygularım tükenmiş veya tükenmek yolunda sol şeritten hızla ilerliyor. Demek ki insanları yaşamımdan çıkartamama derdim sevgi'den ötürü değilmiş. Alışkanlıkmış benimki anladım. Bu kadar zor olmamalı ilişkileri sona erdirmek, vazgeçmek. Aslında vazgeçtiğin insan sevdiğin insan değil ki zaten. Sen tanıdıktan ve sevdikten sonra değişen, veya değişen "sana" artık uygun olmayan insandan geçiyorsun. "Bitmeyeceğini" kabullendiğimiz gibi "bittiğini" de kabul etmeli bazı sevgilerin, ilişkilerin. Çok zor olmamalı. Öncelikli olan kendi mutluluğumuz olmalı ve kendini huzursuz eden, canını sıkan, verdikleri aldıklarına eşit bile olmayan insanları tutmamalısın hayatında. Gerektiğinde arkanı dönmeyi de bilmelisin. Kalbini ferahlatmalı, yepyeni insanlar keşfetmelisin sevmek için. Artık kalbini sıkış tıkış bir otobüs'den ferah bir otomobile çevirmelisin. Yeterince büyüdüysen tabi :)

Seni unutmadım 1 Temmuz

1 Temmuz herkes için tatili, yaz mevsimini ve sıcak günleri simgeler. Hatta güzel başlangıçları da. Benim içinse "söz vermeyi, tutmayı, tutunmayı, ne olursa olsun hatırlamayı ve vazgeçmemeyi" simgeliyor. Unutmamaya inat ettiğim, her sene gülümseyerek andığım bu tarih sonsuza dek benim için "büyümeye başladığım" gün olarak kalacak. Çocukluğun bitişi, yetişkinliğin başladığı ince çizgi'dir 1 Temmuz. Çünkü "çocuklar verilen sözlerin tutulmadığını öğrendiklerinde büyümeye başlarlar." Sevgili 1 Temmuz bilmem ki "sen" de hatırlar mısın benim gibi....Kim bilir..En azından benim unutmayacağımı biliyorsundur. O yüzden hiç umulmadık anlarda hayatın tüm tozlu sayfalarından bana göz kırpıyorsun. Seviyorum seni 1 Temmuz :)  o günkü inanç ve sevinçle seviyorum....Elimden tutup ayağa kaldırdığın ve birkaç ayda beni büyüttüğün için seviyorum. Sonsuza dek..