Başka

Seni gördüm dün. 

Şehrin herhangi bir caddesiydi işte. 

Hava soğuktu ve yürüdüğün cadde kalabalıktı. 

Beni göremeyeceğin bir yerdeydim, 

durdum ve seyrettim seni. 

Yüzün asık, bakışların donuktu. 

Üşümüştün sanırım, omuzların yukarı kalkmıştı. 

Basit bir keyifsizlik veya neşesizlik değildi bu,

basbayağı mutsuzdun sen. 

Sanki sadece yalnızken ortaya çıkarabildiğin başka bir sen vardı. 

Kimsenin tanımadığı mutsuz sen. 

Oysa seni tanıyanlar  "neşeli, hayat dolu, güler yüzlü" diye tanımlardı. 

Benim gördüğüm görüntü çok farklıydı. 

Sessizce acı çekiyordun anladım. 

Hiç kimsenin bilmediği bir yalnızlık vardı kalbinde. 

Kimsenin göremeyeceği, 

kimseye gösteremediğin bir acıyı çekiyordu ruhun. 

Ben gördüm.

Geçip gittin, 

Bu halinle iz bırakarak..