Ne yaşadın, ne hissettin, kimi nasıl, neden sevdin?
Bu cevapları kendine verebildiysen şanslısın.
Ama kendin bile bilmiyorken, başkaları sorarsa ya?
Bazen hiç bilemezsin.
Çözebildiklerinin yanında bir ömür anlayamadıkların durur.
Kendini sorgular, yargılar, hırpalarsın.
Oysa ki hiç gerek yok. Her insan bir dünyadır sana.
O dünyada ne hissediyor ve yaşıyorsan sana aittir, senindir.
Tariflere, hitaplara,kalıplara sığdırmana gerek yok.
Benzetme, karşılaştırma, bırak neyse öyle kalsın.
Dokunma hiç. Sevmek içinden geldiğince güzel değil mi?
Ne kendine ne bir başkasına hatta sevdiğin insana bile
hesap vermene gerek yok. Sormasınlar varsın onlar da.
Bilmesinler ne hissettiğini, ne kadar hissettiğini.
Bırak ağladığın yastıklara, mutlulukla yürüdüğun sokaklara,
kilitli kutulara, mühürlenmiş kalplere kalsın.
Dillerin, ellerin uzanmadığı yerlerde dursun.Senin kalsın sadece.
Ve hatta sen de bilme, yorma kendini, üzme artık.
Bırak öyle kalsın; dağınıksa dağınık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder