Deniz'le İstanbul'da Bayram

Bu bayram ilk kez yalnızdık. Anne-babalar, abiler yoklar. Arkadaşların da çoğu yok. Akraba desen yine çoğu yok diyelim. Kaldık mı el elde baş başta :) Ama burukluğu üzerimizden hızla atıp kendimizi gezmeye verdik. Hazır şehir bomboş sokaklar caddeler bizim Deniz'i gezdirelim bol bol.

Çarşamba akşam üzeri Fenerbahçe'ye gittik. Khalkedon Kafe tam bize göre; deniz kenarı, yemyeşil çimenlik alanları, çocuk parkı derken çocuklu aile kriterlerine tam uyuyor. Deniz bol bol koştu oynadı, biz de fotoğraf çektik tabi :)

Ertesi gün Moda'ya kaçtık yine akşamüzeri. Babasıyla on sene önce ilk tanıştığımızda gezdiğimiz yerleri Deniz'le gezdik. Parka gittik, yürüdük, çay bahçesinde oturduk, hele ki çok sevdiğim Bahariye'de şimdi kızımla gezmek büyük keyif verdi bana. Deniz hanım yine arabasını reddedip yürümek istedi. Bundan sonra gerçekten işimiz zor belli oldu :) Minik adımları sağlamlaştıkça sanırım biz de  daha çok rahat edeceğiz.

Sonraki günümüz sabahtan Rumeli Hisarı'ndaydık. Biz kahvaltı yaparken biraz sıkılan cadıyı sahilde gezdirince hem keyiflendi hem de bol oksijenle uykusu gelip uyudu. Biz de bomboş sahilde sohbet etmenin tadını çıkardık. Öğleden sonra ise Can ve Gülay ile Bağdat Caddesi'nde buluştuk. Orası da şehrin her yeri gibi sakin ve sessizdi.





Özetle biz bu bayram sessiz sakin trafiksiz yani güzel İstanbul'un tadını çıkardık. Deniz bol bol koşup oynadı, anne/babasıyla geçirdiği günlerin etkisiyle bol bol şımardı. Hiç uyumak istemedi. Bizimle geçirdiği her anı doya doya yaşamak istedi. Biz de o mutlu olsun diye uğraşıp durduk.
Herkes için öyledir elbet ama çalışan anne suçluluğuyla onun bu güzel gülüşü her şeyden daha değerli çünkü. Bundan sonra fırsat buldukça gezilerimiz devam edecek :))