19 Ağustos 2013 Pazartesi

Deneme 2

Sakinlik içinde yazı yazamıyorum.
Sessizlik bastırıyor aklımdan geçenleri.
Evet artık eminim, bana yazı yazdıran şey yoğunluk, kalabalık, ses ve en çok da müzik. Beni etkileyen, hayal kurduran veya geçmişe götüren bir müzik duyduğum an cümleler geçiyor gözlerimin önünden.
Şarkılar yaşatıyor diğer hayatı aslında her zaman ve herkes için. Şarkıların anımsattığı etrafı kalın duvarlarla örülü anılar yok mu? Şehirleri de sevdayı da şarkılar yükseltmez mi? Bir kaç notayla başlamaz mı bitmeye yüz tutan sevdalar??
Her şey insandan, insan sevgisinden veya sevgisizliğinden ama fark ettim ki aslında az insan var. Bu kalabalık şehir de kalabalığı da aslında yalan. İnsanlar bir var bir yok. Şehir ise her zaman dimdik yerinde.
Bekçiliğini de yapsan terk edip gitsen de hep seni bekler asla arkasını dönemez.
Ah İstanbul nasıl bir kalp sızısısın sen..
İçindekiler ayrı dert, sen ayrı dert.

Hiç yorum yok: